Onlangs had ik op school een mooi gesprek met een leerling en zijn ouders. We kwamen tot de conclusie dat we, met een aantal afspraken en kleine aanpassingen in het rooster, de schoolgang net nog wel behapbaar konden maken. Geen thuiszitter (meer) en het belangrijkste van alles: er was weer hoop. Hoop op deelname een (bijna) reguliere schoolgang en deelname aan de samenleving.